Wednesday 18 April 2012
Advertisement
Uit het Archaïcum, dat de eerste 1,5 miljard jaar na het ontstaan van de aarde omvat, is ons maar heel weinig bekend.
Ook hoe onze aarde precies ontstaan is, is niet helemaal duidelijk. Het planetenstelsel, en daarmee ook de aarde, is òf door afsplitsing van de zon òf door een samenballing van kosmische deeltjes ontstaan.
De meest vertegenwoordigde mening is de volgende: Nadat onder invloed van geweldige hitte en contractie de zon in het heelal ontstaan was, begon deze geleidelijk af te koelen.
Door condensatie van nog meer ronddwarrelend stof tot gas, ijs en radioactieve deeltjes, vormden zich andere hemellichamen (planetoïden), die door de zwaartekracht voortdurend meer deeltjes aantrokken, tot ze uiteindelijk planeten werden, die om de zon draaien.
Tot het ontstaan van de zon en de protoplaneten zouden minstens 10 miljard jaar zijn verstreken. Ongeveer 5 miljard jaar geleden zou het proces van de vorming van de planeten en de hun omringende manen zijn voltooid. Hier begint het Archaïcum, soms ook Archeïcum genoemd. Nadat de aardbolgevormd was, koelde deze geleidelijk af. Dit ging relatief snel, omdat het temperatuurverschil tussen het heelal en de aardkorst erg groot was. Ook de atmosfeer, die waarschijnlijk overwegend uit waterdamp, kooldioxide, methaan en stikstof bestond, koelde af. Er vormde zich water, dat weer verdampte en tenslotte de steeds verder afkoelende aardoppervlakte in een ”oerregen“ met water vulde.
Daardoor vielen bestaande gesteenten uiteen, zodat de eerste afzettingsgesteenten ontstonden. De voor dieren en planten noodzakelijke zuurstof was er nog niet. Zodoende kon eigenlijk geen leven op aarde ontstaan. De sterrentijd (ontstaan van de aarde) en de oertijd gingen over in het Precambrium.