Eland

De grootste van alle herten is de eland. Een volwassen eland wordt 2,40 tot 3,10 m lang, hij wordt meer dan 2 meter hoog en kan 800 kilo wegen.

De eland is gemakkelijk te herkennen aan zijn brede snuit, zijn afhangende bovenlip en aan de grote halskwab.

Het machtige bladvormige gewei van het elandenmannetje heeft heel veel vertakkingen. Het gewei alleen weegt al om en nabij de 20 kilo.

De eland heeft een lange, dichte beharing. De nek, hals en de borst worden bedekt door een manendos. De eland is grotendeels roodbruin van kleur, zijn kop en manen zijn iets donkerder.

In de paringstijd proberen de mannetjes de kleinere vrouwtjes, die geen gewei hebben, te lokken door middel van een dof gebrul. Rivalen worden fanatiek bestreden.

Acht maanden na de paring werpt de elandkoe een jong (bij hoge uitzondering twee). Het kalf wordt gedurende een half jaar gevoed met moedermelk, daarna kan het ook planten eten. In totaal blijft een jong een jaar bij zijn moeder.

Behalve in de paringstijd leeft de eland alleen en leeft hij niet in groepen zoals de andere herten.

Hij voedt zich ‘s zomers voornamelijk met waterplanten en bladeren. ‘s Winters eet hij houtachtige planten (struiken).

Elanden komen in alle noordelijke landen van Europa voor, van Scandinavië tot Siberië. Ze komen ook in Alaska, Canada en in het noorden van de VS voor. Daar leven ze in bosrijke gebieden waar veel meren voorkomen.