Magnetisch veld

Net als andere planeten heeft ook de aarde een magnetisch veld. Dit magnetisch veld wordt omschreven als een krachtveld, dat elektrische stromen of elektrische velden voortbrengt.

Op aarde is het magnetische veld de laatste 2.000 jaar voortdurend afgezwakt. Het zal in de toekomst voor korte tijd verdwijnen. Dit proces heeft zich in het verleden vaak herhaald. Het magnetisch veld keert zich om. Over het ontstaan is het volgende te zeggen:

Toen de aarde miljarden jaren geleden nog een gasbol was, kwam haar geleidende materie onder invloed van de zon, en er werden elektronen in beweging gezet.
Daardoor werd stroom opgewekt, en geleidelijk aan ontwikkelde zich op aarde een eigen magnetisch veld. Als zgn. magnetosfeer strekt het zich uit tot ver in het heelal, maar wordt door de zonnewind sterk vervormd.

De eigenlijke bolvorm wordt aan de kant van de zon samengedrukt, en aan de tegenoverliggende zijde verlengd, zodat een langgerekte druppelvorm ontstaat. Het magnetisch veld dient als beschermend schild tegen de zonnewind, en is voor het overleven onontbeerlijk.

Wat vorm betreft kan men het met een staafmagneet vergelijken, die zich in de buurt van het middelpunt der aarde bevindt. Het vertoont een helling van ca. 11 graden t.o.v. de rotatieas . Vanwege zijn tegengestelde polen wordt het ook dipoolveld genoemd.

De magnetische noord- en zuidpool vallen niet met de respectieve geografische polen samen. Een kompasnaald geeft daarom de noordzuidrichting slechts grofweg aan.