Kometen
Kometen hebben altijd al grote indruk op de mens gemaakt. In vroegere tijden hield men kometen voor brengers van ongelukstijdingen.
Tegenwoordig vermoedt men, dat er vele miljoenen kometen om de zon cirkelen in een kometenwolk, die vele duizenden malen verder weg ligt dan Pluto, de verst van de zon verwijderde planeet.
Een komeet bestaat in wezen uit een kop en een staart. De kern heeft een doorsnede van 2 tot 50 km, en kan uit meerdere brokken samengesteld zijn.
De bestanddelen daarvan zijn donker stof, ijs en organische verbindingen.
Wanneer een komeet in de buurt van de zon komt, licht hij zwak blauwachtig op en wordt in het binnenste van het planetenstelsel geleidelijk verwarmd.
Het ijs, dat de komeet omgeeft, verdampt en er ontstaat om de kern een zogenoemde coma, een omhulsel van gas, lijkend op een atmosfeer.
De zonnewind rukt met zijn elektrisch geladen deeltjes de gassen weg. Deze vormen de staart, die vaak miljoenen kilometers lang is en precies van de zon afgewend verloopt. Ook de stofdeeltjes worden van de kern van de komeet weggezogen en er ontstaat een tweede staart. Stof vliegt langzamer dan gas, en daarom loopt deze staart ietwat gekromd.
In zijn tocht om de zon verliest de komeet veel stofdeeltjes. Doorloopt de aarde toevallig dit gebied, dan vangt de atmosfeer deze stofdeeltjes op en laat ze verbranden. Dit proces nemen wij waar als een vallende ster.
Kometen worden door astronomen in twee groepen ingedeeld op basis van hun omlooptijd om de zon:
Langperiodieke kometen zijn vermoedelijk afkomstig uit een kometenwolk, die men Oortse wolk noemt. Ze hebben omlooptijden van meer dan 200 jaar en bewegen zich in zeer excentrische banen.
Kortperiodieke kometen hebben omlooptijden van minder dan 200 jaar. Deze zijn waarschijnlijk afkomstig uit de Kuipergordel, die zich aan de andere kant van de Neptunusbaan uitstrekt. Tot de kortperiodieke kometen behoort de komeet van Encke. Deze komeet heeft voor een omloopbaan om de zon maar 3,3 jaar nodig en kan voortdurend met een telescoop geobserveerd worden.
De bekendste komeet van de laatste jaren is wel de komeet van Halley. Deze is genoemd naar de Engelse astronoom Edmond Halley, die de terugkeer van de komeet voorspeld had.
Bij observaties van kometen kwam Halley tot de overtuiging, dat de heldere komeet, die in 1531, 1607 en 1682 gezien werd, één en dezelfde was. En zijn voorspelling, dat de komeet weer zou verschijnen in 1758, kwam uit. Aan de hand van geschiedkundige optekeningen heeft men de komeet van Halley tot het jaar 240 voor Christus terug kunnen vervolgen.
Bij het verschijnen van de komeet in 1986 werd de kern het eerst door de ruimtesonde Giotto op een afstand van slechts 600 km ontdekt.