Ichthyosaurus
De waarschijnlijk best bekende vishagedis is de Ichthyosaurus.
Hij vertoont een verbluffende gelijkenis met onze huidige dolfijnen. Onduidelijk is nog, hoe deze groep is ontstaan. Ze zouden van landreptielen kunnen afstammen.
In het Trias konden ze zich alleen in het water bewegen, en waren dan ook perfect aangepast aan het leven in zee.
In Holzmaden, een gemeente in Baden Württemberg, werden in het zgn. Posidonien-leisteen (aardolie-moedergesteente), dat in slecht geventileerd water (ondiepe zeeën) ontstaat, talrijke fossielen van de Ichthyosaurus gevonden. Hier lagen honderden skeletten, die zo goed behouden waren, dat de beenderen zelfs nog deels met elkaar verbonden waren.
In enkele van hen vond men tot vier skeletten, wat bewees, dat deze vishagedissen hun jongen levend baarden. Eén fossiele vondst laat zelfs een Ichthyosaurus tijdens het baren zien.Daarom weet men, dat de jongen met de staart voorop werden geboren.
Het onderzoek van eveneens gevonden maaginhouden gaf duidelijkheid over het voedingspatroon. Het lievelingsvoedsel was vis, maar ze aten ook andere zeedieren als bijvoorbeeld inktvissen. De Ichthyosaurus bereikte een lichaamslengte van 2 meter (andere vishagedissen werden zelfs wel 12 meter lang). Hij had een torpedovormige romp, een korte hals, en een korte, spits toelopende kop met talrijke spitse tanden.
In plaats van de ledematen bevonden zich opzij van het lichaam aan elke kant twee korte vinnen, die ook de vinger- en teenbotjes omsloten. Op de rug stond een driehoekige vin. Deze vijf vinnen dienden vooral voor de sturing.
De staartvin, waarvan de onderste helft van de wervelkolom sterk omlaaggebogen was, diende voor de voortbeweging. Uit onderzoeken van de pigmenten uit de gevonden huidresten kon men afleiden, dat de Ichthyosaurus op de rug bruin of donkergroen van kleur geweest is.
De Ichthyosaurus moest om te kunnen ademen de kop boven water steken. Daarom lagen zijn neusgaten waarschijnlijk zo dicht bij zijn ogen. Naast de vibraties, die het inwendige oor via de waterbewegingen ontving, waren de verhoudingsgewijs grote ogen van evengroot belang voor de jacht.