Volwassen hond erbij

Het kan ook zijn dat u niet kiest voor een pup, maar voor een wat oudere hond. In zo’n geval is het verstandig om een hond van het andere geslacht te nemen en van een andere leeftijd. En van een andere sociale rangorde. Heeft u een zeer zelfbewuste reu in huis, dan is het handig om een wat deemoedig teefje uit te zoeken en niet een minstens zo zelfbewust type van ook nog eens dezelfde leeftijd. Natuurlijk zijn er voorbeelden waar twee teven of twee reuen prima met elkaar samenleven, maar dat is eerder uitzondering dan regel. Het is dus verstandiger om het zekere voor het onzekere te nemen.
Het thuisfront is een emotioneel nogal beladen gebied en daarom is het beter om bij de eerste kennismaking de honden elkaar buiten, op neutraal terrein, te laten ontmoeten. Het mooiste is het om beide honden van de lijn los te maken, want alleen dan zijn ze in staat ongehinderd hun eigen kennismakingspatronen te volgen. Na wat gesnuffel en soms wat geimponeer zal de ontmoeting vaak ontspannen verlopen en meestal eindigen in een spelletje ‘pak me dan als je kan’. Dat is het moment om beide honden mee naar huis te nemen. Laat ze tegelijk naar binnen gaan, want dat voorkomt dat de oudste hond zijn territorium alsnog gaat verdedigen.
Heel belangrijk is vanaf dit moment hoe u zich gedraagt. U wilt natuurlijk de nieuwkomer op zijn gemak stellen, maar wanneer u de nieuwkomer dingen toestaat die de eerste hond nooit mag, frustreert u de eerste hond. En als u uw eerste hond wat minder aandacht geeft omdat u het zo druk heeft met de nieuwe huisgenoot, dan voelt uw eerste hond zich danig in een hoek gezet. En wanneer uw eerste hond een keer gromt naar de nieuwkomer en u moppert op hem en buigt u troostend over de nieuwe hond, dan maakt u het zelfs voor beide honden erg ingewikkeld. Zij hadden hun sociale ladder al helemaal geregeld en nu ondermijnt u de positie van de eerste hond en geeft de nieuwe hond een superieure rol die hij helemaal niet ambieerde. Zo veroorzaken uw goedbedoelde acties alleen maar problemen. Beide viervoeters snappen het niet meer en worden onzeker. Misschien durft de nieuwkomer niet eens meer ontspannen rond te lopen en vermijdt hij de kamer waar de eerste hond zich bevindt. Volstrekt ten onrechte zou u dan kunnen denken dat dit komt omdat de eerste hond naar de nieuwkomer gromde en zou u kunnen doorgaan met het geruststellen en betuttelen van nummer twee, daarmee alle privileges die een hogergeplaatste hond nu eenmaal heeft aan de ondergeschikte hond gevend. De nieuwkomer zal steeds minder blij worden en uiteindelijk als een schim van zichzelf door het leven gaan.