Help, de pup bijt!

Pups moeten leren hoe hard ze wel of niet mogen bijten. Door ze alternatief speelgoed te geven en ze af te leiden als ze op de ‘verkeerde’ dingen willen kauwen, is het niet nodig op ze te mopperen. Kinderen moeten leren zich rustig te gedragen in de omgeving van pups (en ook van volwassen honden!), omdat wilde bewegingen jachtdrift uitlokken. En bijten is daar nu eenmaal een onderdeel van.

Net als baby’s hebben pups de neiging alles met hun mond te onderzoeken. Daarbij kunnen ze flink hard bijten of kauwen. Wanneer onze handen of enkels dan het onderwerp van onderzoek zijn, zijn we daar niet blij mee. Voor kleine kinderen is het vaak reden om angstig in snikken uit te barsten. Gelukkig kunt u dat bijtgedrag in goede banen leiden.
Honden hebben een aangeboren behoefte de wereld om zich heen te onderzoeken. Neem een hond mee naar een voor hem vreemde omgeving, en hij zal onmiddellijk de omgeving gaan verkennen. Dat is ook heel belangrijk, want dieren moeten weten waar mogelijk gevaar dreigt, waar een veilige plek is om te schuilen of waar ze naartoe kunnen vluchten. Vervolgens zullen ze uitvogelen waar wat te eten valt. Honden gebruiken bij dergelijke waarnemingen hun zintuigen, zoals ogen, oren en neus. Hoewel ze overal aan snuffelen wat maar informatie kan bevatten, doen ze één ding niet: ze gaan niet overal op kauwen. Dat gedrag is voorbehouden aan pups, die net als jonge kinderen sterk de behoefte hebben de wereld vooral met hun mond te onderzoeken. Waar kinderen ook nog eens hun handjes gebruiken om de wereld te onderzoeken en eigenlijk ook nergens van af kunnen blijven, zijn pups gehandicapt: zij hebben alleen een mond ter beschikking, doordat ze zonder handen op de wereld zijn gekomen. Hun mond is dus hun voornaamste informatiebron.